دور دور کردن یا رژه تجمل/ ماشین های آخرین مدل با جوان هاى سرمست غرور و ثروت که امنیت اجتماعی را به یغما مى برند

به گزارش سراج24،  جوانی دوره مهم زندگی است، که ویژگی هایی مخصوص به خود دارد. یک جوان وارد مرحله و عرصه ای شده است، که بسیاری از امور را می فهمد و گمان می کند، قبل از او کسی این امور را نمی فهمیده است، اولین نفری که متوجه شده اوست، به همین دلیل رفتارهای ناهنجاری از خود بروز می دهد. این رفتارهای ناهنجار را خود او متوجه نمی شود، ولی از نگاه دیگران او را متهم به انجام کارهای ناهنجار می کنند. علت این امر باتوجه به آموزه های دینی، توان اوست، او در مرحله ای قرار دارد، که از توان جسمی بالایی برخوردار است و همین توان بالا سبب می شود، زاویه دید او نسبت به امور متفاوت گردد. مانند کودکی است که سرخوش بازی کودکانه و در جریان این بازی ها او حتی به مقام پادشاهی می رسد، او خود را واقعا در این جایگاه می بیند در حالیکه از نگاه بزرگتر او مشغول بازی، حتی برخی رفتار او برای بزرگتر ها خنده دار است. جوان نیز بدلیل عدم تجربه همین رویه را پیش می گیرد. با این تفاوت که او در دنیای واقعی دست به بازی می زند، خطا در دنیای واقعی گاهی جبران ناپذیر است. جوان تمام تلاش خود را می نماید که نشان دهد در دنیای واقعی مانند بقیه افراد می تواند، عمل نماید. او کار خود را بدون نقص می بیند، گاهی کار او منجر به ناهنجاری می شود که این ناهنجاری سبب، آسیب به خانواده، گاهی سبب آسیب به جامعه و گاهی به خود او آسیب می زند.
در حقیقت او سرمست دنیایی است که برای خود ساخته است و در این دنیا چیزی جز خود و منافع شخصی نمی بیند. همه این سرمستی ها برخواسته از غرور اوست. آری، این غرور از ویژگی های سنی اوست، اما اگر جهت صحیح نداشته باشد، منجر به ناهنجاری هایی در جامعه می گردد، و این ناهنجاری ها سبب ایجاد نا امنی در جامعه می شود. شب ها جوانان، با ماشین های آخرین مدل، خیابان های تهران را بالا و پایین می کنند، این جوان، سرمست نیروی جوانی و از سویی بی کاری و بی هدفی است. او به پشتوانه ثروت پدری که دارد، و جایگاه اجتماعی او به عنوان یک جوان، از طبقه بالای جامعه، هر گونه نیازمندی به اجرای قانون را بی معنا می بیند. در خیابان های شهر با سرعت بالا و از هر سمتی که بخواهد حرکت می کند. ترافیک های شبانه در خیابان های شهر ایجاد می نماید. این ها ویژگی های سنی اوست اما در حالیکه این ویژگی ها جهت دهی نشده است.
ما در جامعه ای زندگی می کنیم که جوانان هم سن و سال او در صفوف شهادت سر و دست می شکنند، هر دو این ها سر مست دوره جوانی می باشند، اما جهت صحیحی که خانواده و محیط زندگی به هرکدام داده است متفاوت است. یکی سرمست ثروت پدری است، و دیگری سرمست فرامین اولیای خود، جان خود را در طبق اخلاص می گیرد و در میدان های داخلی و خارجی وارد می شود. با تمام وجود از خداوند به او عطا کرده حراصت می نماید. جوان جویای نام و دارای قدرت، با جهت دهی معنوی که در سایه سار انقلاب، نهال وجودیش آبیاری شده، بدنبال، مستی اش همراه با معنویت است. اما جوانی که دنیاگرایی چشم او را پر کرده سرمستی اش نیز رنگ دنیایی دارد. یکی بدنبال ایجاد امنیت است و دیگری با کارهای ناهنجار امنیت را از بین می برد. ویژگی های جوانی در هر متبلور است، اما «این کجا وآن کجا».
آری، جوانی بهترین دوران زندگی است، اهل بهشت همه جوان هستند، عبادات جوان ارزش بیشتری دارد، اما همین جوان اگر آنگونه که باید رشد و نمو، ننماید، در جهت عکس عمل می نماید. او با کارهای امروز خود خویی را در خود می پروراند، که می تواند او را به عاقیت به خیز نماید، و نیز می تواند او را عاقبت به شر نماید. انسان از آن جهت که همیشه بدنبال گمشده خود می باشد، گاهی به خطا می رود، دنیا و زرق و برق آن نیز بدنبال خودنمایی است که گمشده انسان را در خود نشان دهد. در حالیکه دنیاگرایی سبب از بین رفتن ویژگی انسانی در او می گردد. یکی از عواملی که امام حسین برا اهل کوفه ذکر می کنند، همین دنیاگرایی است، این دنیا گرایی سبب شد آن ها در مقابل امام معصوم شان بایستند. امامی که او را خوب می شناختند، اما دنیا خود را بگونه ای به آن ها عرضه کرد که توان فرار از چنگال های آن را نداشتند. حال باتوجه به چنین پدیده ای زنده کردن یاد شهدا و بیان خاطرات جوانانی که جان خود را در راه دین و اسلام، از دست داده اند، شاید بتواند نهال وجودی جوانان را غرس نماید و خطاهای اینچنینی را کاهش دهد.